Podział izolacji wodochronnych ze względu na funkcje ochronne:
• Izolacje przeciwwilgociowe i przeciwwodne przeznaczone do ochrony przed działaniem wody nie wywierającej ciśnienia hydrostatycznego.
• Izolacje przeciwwodne przeznaczone do ochrony przed działaniem wody wywierającej ciśnienie hydrostatyczne.
• Izolacje parochronne przeznaczone do ochrony przegród budowlanych przed przenikaniem i kondensacją pary wodnej .
Szczególnie starannego zabezpieczenia przeciwwodnego wymaga strefa przyziemia budynku. W miejscach styku ścian zewnętrznych z terenem występuje zwiększone zagrożenie działaniem wody:
– woda podciągana kapilarnie z gruntu,
– woda rozbryzgowa w czasie ulewnych deszczy,
– woda, która sączy się po ścianie do miejsca podparcia ściany na ławach fundamentowych, itd.
Izolacje przeciwwodne w strefie przyziemia budynku powinny stanowić ciągły i szczelny układ jedno- lub wielowarstwowy, oddzielający budynek lub jego część od wody. Podkład, na którym zakłada się powłoki izolacyjne powinien być suchy, trwały, nieodkształcalny i przenosić wszystkie działające nań obciążenia Naroża powierzchni izolowanych powinny być zaokrąglone o promieniu wynoszącym około 5 cm lub sfazowane pod kątem 45°. Spadki warstwy wodochronnej na poziomych powierzchniach tarasów i balkonów powinny wynosić około 2 %. Izolacje przeciwwodne mogą być wykonywane z różnych materiałów o zróżnicowanych właściwościach technicznych. Izolacje te są zwykle przykryte innymi warstwami i ze względu na braku dostępu do nich muszą być wykonane szczególnie starannie.
• Izolacja pozioma zapobiega kapilarnemu podciąganiu wilgoci z gruntu lub z dolnych, zawilgoconych już (na przykład wskutek uszkodzenia niżej położonych warstw izolacji poziomej) partii ścian do części leżących wyżej. Izolację poziomą stosuje się zwykle w kilku miejscach. Dolną izolację poziomą układa się na ławie fundamentowej (między ławą i ścianą fundamentową) lub z przesunięciem o jedną warstwę cegieł w górę. Jeżeli budynek jest podpiwniczony, to izolację pod ścianami łączy się z izolacją poziomą posadzki piwnicy. Górną izolację poziomą układa się na ścianie pod wieńcem stropu. W budynku niepodpiwniczonym górną warstwę izolacji poziomej wykonuje się między ścianą fundamentową a stojącą na niej ścianą parteru; gdy podłoga ułożona jest bezpośrednio na gruncie najlepszym rozwiązaniem jest połączenie tej izolacji z izolacją podłogi w jedną całość. Izolacje poziome wykonuje się zazwyczaj z dwóch lub trzech warstw papy bitumicznej.
• Izolacja pionowa zapobiega przenikaniu wilgoci (izolacja przeciwwilgociowa) lub wody (izolacja przeciwwodna) z gruntu; układa się ją po stronie zewnętrznej ławy fundamentowej i ściany fundamentowej (piwnicznej) oraz łączy z izolacją poziomą.