Kolektory w systemach czynnych nie muszą stanowić elementów integralnie związanych z bryłą budynku.
Produkuje się kolektory do ustawiania na ziemi lub na dowolnych, płaskich powierzchniach budynku (tarasie, dachu). Przy niekorzystnym nachyleniu dachu można je montować na specjalnych wspornikach nad dachem, pozostawiając odpowiednią odległość między dachem a spodem kolektora — min. 15 cm. Trzecim sposobem z wielu względów najkorzystniejszym, jest wbudowanie kolektorów w połać dachową. Uzyskuje się wówczas:
— oszczędność pokrycia dachu, gdy kolektory są jednocześnie elementami zabezpieczającymi,
— dobrą izolację cieplną poddasza,
— zmniejszenie ruchów termicznych obudowy, gdy kolektory nie są poddane na całej swej powierzchni wahaniom temperatury zewnętrznej.
Umieszczając kolektory na konstrukcji dachu należy pamiętać również o tym, że ich waga wynosi od 30 do 40 kg/m² i o przygotowaniu dojścia do nich w celu umycia lub dokonania napraw.
Kolejnym problemem jest lokalizacja zasobnika ciepłej wody, który dla systemu przygotowującego c.w.u. ma pojemność od 500 do 1000 dm3, a więc waga jego przekracza tonę. Zalecane jest rozwiązanie architektoniczno-konstrukcyjne budynku umożliwiające umieszczenie zasobnika powyżej kolektorów, pozwalające na cyrkulację naturalną wody bez pompy i automatyki. Takie rozwiązanie jest możliwe w nowo projektowanych domach. W istniejących obiektach możliwe jest umieszczenie małego akumulatora w piwnicy budynku lub większego na zewnątrz w bunkrze, pod powierzchnią ziemi. Ze względu na nieuniknione straty ciepła, akumulator powinien być umieszczany w budynku.
Powyższe uwagi dotyczą tylko systemów przygotowania c.w.u., gdyż systemy czynne służące do ogrzewania budynków i przygotowania c.w.u. jako integralnej części systemu, mają bardziej rozbudowane zasobniki energii