Bescherming en behoud van architectonische monumenten zijn een van de disciplines van de wetenschap, die een student architectuur verwerft tijdens uitgebreide en moeilijke polytechnische studies. Ondanks het kleine aantal opleidingsuren is het belang van dit vak bij het vormgeven van het profiel van een architect groot. Deze discipline leert respect voor het creatieve en rijke erfgoed van onze voorouders en geeft de actiemiddelen aan voor de bescherming en het bestaan van werken van oude bouwkunst. In de moderne wereld is deze kwestie bijzonder belangrijk. We zijn getuige van de dynamische ontwikkeling van nieuwe technologie en het naar de vergetelheid duwen van oude bouwtechnologieën. Dit fenomeen wordt niet alleen in Polen waargenomen, maar ook in andere Europese landen. Het komt met bijzondere kracht voor na de Tweede Wereldoorlog.
Polen is een land, die in de loop van zijn geschiedenis vele malen is verwoest en vernietigd. Bijzonder grote verwoestingen en verliezen in de staat van monumenten en cultuurmonumenten werden veroorzaakt door de recente militaire operaties. In de hoofdstad van het land - Warschau, meer dan 85% van het historische erfgoed is veranderd in ruïnes, puin en puin, de rest min of meer beschadigd.
In het verleden hebben niet alleen oorlogen bijgedragen aan de vernietiging van cultuurgoederen. Veel architectonische monumenten zijn verwoest door gebrek aan geld voor geplande instandhouding of door verlatenheid en verwoesting. Op deze manier werden de architectonische prestaties enorm gekrompen.
W 1945 R., direct na de bevrijding, een van de belangrijkste taken van de Volksstaat bij de wederopbouw van het land was het redden en beschermen van deze architecturale monumenten, die historische rampen en de reconstructie ervan hebben overleefd, waarvan de betekenis voor de nationale geschiedenis en cultuur bijzonder groot was. Momenteel zijn veel monumenten en historische complexen in hun oude glorie hersteld ten koste van enorme financiële en maatschappelijke inspanningen. De instandhoudingseffecten die in Warschau zijn bereikt, worden algemeen erkend in de internationale arena, Gdansk, Krakau, Toruń en andere regio's van het land. Veel monumenten moeten echter nog worden gered, en ook deze, die al zijn onderhouden, gaan om verschillende redenen snel achteruit. Daarom vereist de historische substantie constante zorg, veiligheid en effectief onderhoud.
Het beroep van architect is bijzonder vatbaar voor conserveringsactiviteiten. Hij is meestal verantwoordelijk voor de voorbereiding van technische documentatie en de uitvoering van conserveringswerken, en vaak moet hij vanwege zijn kwalificaties beslissen over het lot van het monument. Daarom wordt het niet alleen noodzakelijk om een bepaalde hoeveelheid programmakennis onder de knie te krijgen, maar ook de constante verdieping ervan, als je van plan bent je aan deze discipline te wijden. Het behoud van architectonische monumenten is een heel specifiek kennisgebied, integratie van historische kwesties, artistiek en technisch. In dit boek heb ik geprobeerd te presenteren, tegen de achtergrond van algemeen aanvaarde gedragsregels, Poolse prestaties op dit gebied.