Z uwagi na nietypowy charakter prac zabezpieczających i bardzo szeroki zakres problematyki technicznej z tym się wiążącej opracowanie koncepcji zabezpieczenia wzgórza i samego zamku w Niedzicy zostało zlecone zespołowi katedr specjalistycznych Politechniki Krakowskiej.
W wyniku przeprowadzonych studiów i badań z kilku możliwych wariantów przedstawiono koncepcję, której główniejsze idee streszczają się w następujących założeniach.
Koncepcja zabezpieczenia terenu zamku w Niedzicy, XIV—XVI w.: b) rzut założenia, 1 — podłoże przedczwartorzędowe, 2 — poziom piętrzenia do rządnej zbiornika 510,0 m, 3 — poziom piętrzenia zbiornika (rzędna 529,0 m), 4 — poziom piętrzenia zbiornika (rządna 534,5 m), 5 — tereny usuwiskowe, 6—pale Wolfsholza, 7 — zastrzyki cementowo-iłowe na rządnej 529,0 m, 8 — zastrzyki cementowo-iłowe na rządnej 521,5 m do głębokości 15,0—17,0 m, 9 — płaszcz betonowy zbrojony grub. 50 cm posadowiony na palach wierconych ∅ 30 cm w odstąpię .1,0—4,0 m, 10 — płaszcz betonowy grub. 35 cm i wys. 7,0 m
Problem zabezpieczenia wzgórza zamku niedzickiego sprowadza się do dwóch podstawowych zadań:
a) wzmocnienie skał, z których ukształtowany jest cypel najbardziej wysunięty w kierunku zalewu, i zabezpieczenie ich przed rozmyciem,
b) ustabilizowanie i zabezpieczenie pokrywy zboczy i warstw głębszych w bliskim sąsiedztwie zamku przed abrazją (zmywaniem przez fale), przed spływami i usuwiskami, na które szczególnie są podatne stoki północno-zachodnie i wschodnie.
Przewidziano następujące środki techniczne.
W pasie strefy najintensywniejszego działania wody, w zbiorniku zostanie wykonany podziemny wał ochronny o głębokości ok, 20 m i szerokości ok. 15—20 m, który utworzony zostanie na długości ok. 450 m przez wzmocnienie zbocza zbiornika zastrzykami cementowo-iłowymi. Zabezpieczenie to utrudni infiltrację wody w głąb górotworu i poprawi warunki stateczności wzgórza. Skałki wapienne obnażone i wykazujące wyraźną tendencję do rozpadania zostaną obudowane żelbetowym płaszczem ochronnym, ściśle dostosowanym do formy i faktury zewnętrznej skał. Płaszcz ten, wysokości ok. 7,0 m i grubości 0,35—0,50 m, będzie odpowiednio zakotwiony do podłoża skalnego; będzie on wystawać ponad poziom wody najwyższej na wysokość ok. 2,0 m.
Pokrywa wzgórza w najbardziej zagrożonych miejscach będzie zamocowana do leżących poniżej utworów skalnych za pomocą palowania. Będą to pale żelbetowe, wiercone, odpowiednio zbrojone i wpuszczone w skałę na głębokość ok. 2,0 m. Zadaniem ich będzie przeciwstawić się siłom, jakie będą występować przy tendencjach ruchów zsuwowych stoku. Pale żelbetowe o średnicy 30 cm zostaną rozmieszczone w 2 do 4 szeregach w odstępie 2,0—3,0 m; utworzą one na stokach dwie do trzech barier zaporowych, które łącznie z innymi środkami zabezpieczą stabilność stoków wzgórza.
Propozycja zastosowania tych, a nie innych środków zabezpieczenia wzgórza, od którego stabilności zależy los tak cennego zabytku, jakim jest zamek niedzicki, poparta została obszernym wywodem naukowym, Wzięto również pod uwagę potrzeby ochrony naturalnego krajobrazu otaczającego bezpośrednio zamek.
Konstrukcyjne zabezpieczenie zespołu budowli zamkowych było przedmiotem osobnych opracowań. W swej istocie problem ten sprowadzał się do wprowadzenia elementów, które zwiększą ogólną sztywność przestrzenną budowli i uczynią ją mniej wrażliwą na skutki deformacji, jakie mogłyby wywołać ewentualne ruchy podłoża. Ponadto będą wchodzić w rachubę zagadnienia dostosowania materiałów i konstrukcji do pracy w nowych środowiskowych i klimatycznych warunkach.