W zakresie sposobów działania przy zabezpieczeniu budynku przed skutkami drgań można podać na podstawie doświadczeń i obserwacji następujące zalecenia. Budynki murowane odpowiednio ukształtowane przestrzennie i skonstruowane zdolne są skutecznie przeciwstawiać się nawet bardzo znacznym siłom wywołanym drganiami. Przy ratowaniu budynków zabytkowych mamy do czynienia z organizmem konstrukcyjnym i materiałem w większym lub mniejszym stopniu osłabionym i zniszczonym. Przy wyborze środków wzmocnienia należy przede wszystkim zwrócić uwagę na te, które pozwalają zapewnić odpowiednią odporność na działanie sił poziomych, bowiem siły te przy wstrząsach powodują najwięcej szkód. Budynki murowane są ciężkie, a przeto szczególnie wrażliwe na działanie sił poziomych. W związku z tym konstrukcja budynku powinna być dobrze związana w płaszczyznach poziomych i jak najbardziej usztywniona przestrzennie. Osiągnąć to można przez silne powiązanie ścian zewnętrznych z wewnętrznymi za pomocą sztywnych tarcz poziomych. Najlepiej rolę tę spełniają stropy żelbetowe, a w skrajnych przypadkach stalowe kotwie odpowiednio rozmieszczone. Zatem wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, należy wprowadzać tego rodzaju konstrukcje wzmacniające. Dobrze jest związać ściany zewnętrzne i wewnętrzne za pomocą wieńców żelbetowych, które powinny obejmować dany układ. W budynkach lcilkukondygnacyjnych wieńce powinny być przede wszystkim założone na najwyższych kondygnacjach i przebiegać, przynajmniej co druga kondygnacja. Jeśli w budynku są stropy drewniane, należy je dobrze skotwić ze ścianami nośnymi zarówno w kierunku podłużnym, jak też poprzecznym.
Przy pracach wzmacniających baczną uwagę należy zwrócić na odpowiednie skotwienie konstrukcji dachu ze ścianami nośnymi.
Ściany budynków posiadających dużą ilość otworów lub duże otwory powinny być starannie wzmacniane w narożach tych otworów.
W koncepcji konstrukcyjnej wzmocnienia należy szczególną uwagę zwrócić na połączenie konstrukcji wierzchniej z fundamentami, a tych ostatnich z gruntem. Spośród różnych sposobów wzmocnienia fundamentów należy przede wszystkim zalecić te, które pozwalają na sztywne związanie fundamentów w płaszczyźnie poziomej pod całym wzmacnianym budynkiem. Z powyższego wynika, że metody wzmacniania w wielu punktach są zbieżne z opisanymi uprzednio, stosowanymi przy ruchach podłoża. Tak też bywa w rzeczywistości, że te lub inne środki i metody wzmocnienia budynku czy konstrukcji muszą obok podstawowych zadań spełniać również wiele innych funkcji. Najlepiej tę zasadę można zilustrować na przykładzie rozwiązań zastosowanych w związku z porządkowaniem Głównego Rynku w Krakowie.
Zespół architektoniczno-urbanistyczny zabytkowego Starego Miasta w Krakowie, z jego sercem Rynkiem Głównym, jest zaliczony do dziedzictwa kulturowego o najwyższej wartości w skali światowej. Granice obecnego Rynku potwierdza akt lokacyjny z 1257 r. Ostatnio przeprowadzone badania, związane z przygotowaniem dokumentacji naukowej i technicznej, świadczą o tym, że obszar ten był już uprzednio zagospodarowany kilkaset lat temu wstecz.
Między innymi zostały również przeprowadzone badania dynamiczne niektórych obiektów zabytkowych na Rynku i w jego pobliżu, które szczególnie były narażone na wpływy drgań komunikacyjnych: są to kościół Sw. Wojciecha, wieża ratuszowa, kościoły Dominikanów i Franciszkanów.
Wieża ratuszowa w Krakowie, 1393 r. (helm z 1686 r.). Stan obecny po konserwacji w 1967 r.: a) przekrój północ-południe, b) przekrój zachód-wschód