Żebra rozdzielcze w stropach gęstożebrowych są prostopadłe do belek nośnych stropu. Zapobiegają one “klawiszowaniu” stropu i zapewniają współpracę belek w przenoszeniu obciążeń.
• Do 3,0 m rozpiętości nie stosuje się żeber rozdzielczych.
• Od 3,0 do 4,5 m zaleca się stosowanie jednego żebra rozdzielczego.
• Od 4,0 do 6,0 m stosuje się dwa żebra rozdzielcze.
Żebra rozdzielcze wykonuje się poprzez rozsunięcie pustaków stropowych na odległość równą szerokości żebra, czyli 7 – 10 cm (pod rozsuniętymi pustakami wykonuje się deskowanie). Żebro rozdzielcze zbroi się dwoma prętami stalowymi o średnicy 10-12 mm, połączonymi co 30 cm strzemionami w kształcie litery S z drutu o przekroju 4,5-6 mm. Pręty zbrojenia żebra rozdzielczego zakotwiane są w wieńcach równoległych do układu belek stropowych. Żebra rozdzielcze jako ważny element konstrukcyjny stropu powinny być uwzględniane w obliczeniach konstrukcyjnych.
Połączenie stropu płytowego ze stropem gęstożebrowym występuje często między klatką schodową a mieszkaniem. Ze względu na różnicę w wysokościach żelbetowej płyty stropowej i stropu gęstożebrowego powstaje różnica w wysokości sufitu, która powiększa się jeszcze bardziej z powodu różnych wysokości wykończeniowych warstw podłogi. Na klatce schodowej wykończenie surowego stropu stanowi zazwyczaj zaprawa klejowa i płytki ceramiczne. Z kolei w mieszkaniu najczęściej stosowanym rozwiązaniem jest tzw. podłoga pływająca, czyli warstwa wylewki betonowej na płytach termoizolacyjnych i wykończenie – np. parkiet drewniany.